مرو ای گدای مسکین!
در نامهای که وجود مبارک حضرت امیر(ع) برای فرزند بزرگوارش مرقوم میفرماید، این مضمون هست که مفت خوری بد است، دائم دست بگیر داشتن بد است. اگر میتوانید کار کنید که هیچ وگر نه آنوقت بیتالمال مامور است و موظف است شما را تامین کند.
حضرت به پسرش فرمود: همهی نعمتها از خداست. اما اگر بتوانی مستقیما از او بگیری یعنی کار کنی خوب است. اما اگر از کسی چیزی بخواهی… فرمود این خوی گدائی را هرگز در خودت راه مده!
یک روز روحانی بزرگوار آذری زبان شعر مرحوم شهریار را مطرح کرد و گفت:شهریار در وصف علی بن ابی طالب(ع) شعری گفت، افسوس که یک بیتش ناقص است و کم رنگ. گفتم: کدام بیتش نقص دارد؟
گفت: ” برو ای گدای مسکین در خانهی علی زن/ که نگین پادشاهی دهد از کرم گدار را”
و بعد ادامه داده که این بسیار بد است!
گفت: علی گدا پرور نیست و کریم پرور است.
ای کاش شهریار می گفت: مرو ای گدای مسکین تو در سرای مولا/ که علی همیشه می زد در خانهی گدار را…
منبع : کتاب «الف» که گزیده هایی از تفسیر کلام وحی